Instytucja skargi nadzwyczajnej obowiązuje od 3 kwietnia 2018 roku i wprowadzona została nowelizacją ustawy o Sądzie Najwyższym.

Skarga nadzwyczajna

Zgodnie z art. 89 ustawy skarga nadzwyczajna może być wniesiona od prawomocnego orzeczenia sądu powszechnego lub sądu wojskowego kończącego postępowanie, jeżeli jest to konieczne „dla zapewnienia zgodności z zasadą demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasad sprawiedliwości społecznej”.

Może być też skierowana, jeśli orzeczenie narusza zasady lub wolności i prawa człowieka i obywatela określone w Konstytucji, orzeczenie w sposób rażący narusza prawo przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, lub zachodzi oczywista sprzeczność istotnych ustaleń sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego.

Termin do wniesienia skargi nadzwyczajnej wynosi pięć lat od dnia uprawomocnienia się zaskarżonego orzeczenia, natomiast w przypadku skierowania kasacji albo skargi kasacyjnej –  roku od dnia ich rozpoznania.

Nowelizacja ograniczająca krąg podmiotów uprawnionych do wniesienia skargi

W dniu 16 czerwca 2018 roku weszła w życie nowelizacja, która ograniczyła krąg podmiotów uprawnionych do wniesienia skargi – do Prokuratora Generalnego i Rzecznika Praw Obywatelskich.

Dotychczas obydwa podmioty poinformowały o skierowaniu czterech skarg nadzwyczajnych do Sądu Najwyższego.

Ostatnio Prokurator Generalny wniósł pierwszą tego rodzaju skargę w sprawie o błąd medyczny. Chodzi o sprawę zakończoną wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 8 stycznia 2016 roku.

Sprawa o błąd medyczny

Przypomnieć należy, że dotyczy ona pacjenta, który trafił do jednego z warszawskich szpitali. Jak ustaliły sądy doszło do błędów diagnostycznego, terapeutycznego i wadliwej organizacji leczenia.

W efekcie udar, którego pacjent doznał, doprowadził do rozległego i nieodwracalnego rozstroju zdrowia.

Sąd Okręgowy w Warszawie zasądził na rzecz mężczyzny tytułem zadośćuczynienia kwotę 500 tysięcy złotych od szpitala i ubezpieczyciela, a tytułem odszkodowania blisko 17 tysięcy złotych. Ponadto zasądził na rzecz żony powoda 30 tysięcy złotych tytułem zadośćuczynienia, a na rzecz syna 100 tysięcy złotych.

Orzeczenie to zostało zmienione przez Sąd Apelacyjny w Warszawie, który oddalił powództwo w zakresie zadośćuczynienia na rzecz żony i syna, uznając że tylko śmierć członka rodziny narusza dobra osobiste jego najbliższych.

Jak uzasadnił rozległy i nieodwracalny rozstrój zdrowia jakiego doznał mężczyzna, nie spowodował jego śmierci, w związku w tym więź rodzinna, będąca przedmiotem ochrony z art. 448 kodeksu cywilnego, została zachowana, choć nie na takim samym poziomie co przed zdarzeniem.

Skarżenie wyroku

Według Prokuratora Generalnego powyższe orzeczenie zapadło z naruszeniem zasad demokratycznego państwa prawa. Skarżący wywodzi, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem, do zerwania więzi rodzinnej i szczególnej więzi emocjonalnej między członkami rodziny dochodzi także wskutek wywołania u osoby bliskiej ciężkiego, nieodwracalnego uszczerbku na zdrowiu.

W konsekwencji, zdaniem skarżącego, Sąd Apelacyjny błędnie przyjął, że zadośćuczynienie pieniężne za naruszenie dobra osobistego w postaci więzi rodzinnej i szczególnej więzi emocjonalnej między członkami rodziny, określanej jako prawo do życia w rodzinie, przysługuje osobom bliskim tylko w sytuacji, gdy następstwem czynu niedozwolonego jest śmierć człowieka, a nie istotny uszczerbek na zdrowiu.

Powyższe doniesienia medialne przekonują, że prawomocnie już zakończone sprawy o błędy medyczne mogą powrócić na wokandę.

Michał Badowski
radca prawny

Photo by Martha Dominguez de Gouveia on Unsplash

***

Medycyna estetyczna vs kosmetologia

Pytanie o to, jakie zabiegi może wykonywać lekarz medycyny estetycznej, a jakie kosmetyczka lub kosmetolog nieustannie podgrzewa atmosferę dyskusji na temat kompetencji zawodowych.

Kiedy mamy do czynienia z typowo pielęgnacyjnymi zabiegami nie budzi wątpliwości to, że są one wykonywane w gabinetach kosmetycznych, w przeciwieństwie do zabiegów inwazyjnych [Czytaj dalej…]

***

Zachęcam do przeczytania:

• Dowód z procesu w postępowaniu dyscyplinarnym