Udzielanie całodobowych świadczeń zdrowotnych polega na zabezpieczeniu dostępu do tych świadczeń przez całą dobę. Do czasu wydania przywołanego poniżej wyroku NSA z dnia 14 listopada 2017 roku sygn. akt II OSK 1929/17, wątpliwości podmiotów leczniczych budziła kwestia, czy dana placówka winna zagwarantować całodobowy nadzór lekarski, czy może wystarczająca w tym zakresie jest stała opieka pielęgniarek przy jednoczesnym zapewnieniu opieki lekarskiej w określone dni tygodnia.
Do podejrzenia naruszenia zbiorowych praw pacjentów doszło w podmiocie leczniczym z woj. mazowieckiego, prowadzącym zakład opiekuńczo-leczniczy, w którym przebywali pacjenci w wieku starszym z wielochorobowością.
Kontrola wojewody wykazała, że pierwsze piętro zajmowali głównie chorzy z zespołami otępiennymi, wymagający ciągłego nadzoru, opieki i pielęgnacji, a piętro drugie cukrzycy, przewlekle chorzy na serce, po udarze mózgu czy z chorobą Parkinsona. Sama placówka przyznała, że wielu z nich nie było nawet w stanie udzielić świadomej zgody na konkretne leczenie. Rzecznik Praw Pacjenta uznał, że brak lekarza, który przez całą dobę monitorowałby stan ich zdrowia, nadzorując proces leczenia i zapewniając jego ciągłość, jest zbiorowym naruszeniem praw pacjenta, o którym mowa w art. 8 ustawy o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Rzecznika Praw Pacjenta, placówka podniosła, że z obowiązujących przepisów nie wynika, by musieli zapewniać opiekę lekarską przez całą dobę. W dalszej kolejności podmiot leczniczy tłumaczył, że zatrudnia jedynie czterech lekarzy, a współpracuje z kolejnymi pięcioma. Zapewnił również, że do pacjentów, których stan zdrowia się pogorszył, zakład wielokrotnie wzywał pogotowie ratunkowe.
WSA nie uwzględnił zarzutów placówki, przyznając rację Rzecznikowi Praw Pacjenta. W orzeczeniu wskazano, że z regulaminu organizacyjnego placówki wynik aorganizowanie przez podmiot całodobowej opieki. Jednak nie jest to opieka sprawowana przez lekarzy. Nadzór lekarski jest zapewniony jedynie raz w tygodniu. Sąd przypomniał, że zgodnie z przepisami ustawy o działalności leczniczej świadczenia zdrowotne to działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania. W definicji tej mieszczą się świadczenia udzielane przez lekarzy i nie można stwierdzić, że zakład opiekuńczo-leczniczy nie musi zapewniać dostępu do ich opieki przez całą dobę.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalając skargę kasacyjną placówki podkreślił, że zakład opiekuńczo-leczniczy będący formą stacjonarnego i całodobowego świadczenia zdrowotnego innego niż szpitale nie może wyłączyć ze swojego zakresu działania, działania służącego zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawy zdrowia. Świadczenia szpitalne obejmują te, które nie mogą być realizowane w ramach innych stacjonarnych i całodobowych świadczeń zdrowotnych. Tam zatem gdzie nie zachodzi konieczność całodobowego kompleksowego świadczenia zdrowotnego, świadczenia zdrowotne mogą być udzielane w zakładzie opiekuńczo-zdrowotnym, a to oznacza, że konieczne jest zapewnienie opieki lekarskiej. Opieka pielęgniarek, nie może stanowić wypełnienia prawa pacjenta do ochrony zdrowia. Uchylenie się przez podmiot leczniczy od zapewnienia prawa pacjenta do ochrony zdrowia przez udzielenie świadczenia zdrowotnego przez lekarza stanowi naruszenie praw pacjentów.
{ 0 komentarze… dodaj teraz swój }